I nie było już nikogo - Agatha Christie

Lenalee

Powieść ta, uważana za jedną z najlepszych w dorobku Agathy Christie, znana była dotąd polskim czytelnikom pod tytułem „Dziesięciu Murzynków”. Na życzenie wnuka pisarki (a zarazem prezesa Agatha Christie Ltd, spółki dysponującej prawami autorskimi) został on zmieniony i dostosowany do zasad poprawności politycznej. Z tego właśnie powodu Murzynków zastępujemy Żołnierzykami.
Dziesięć obcych sobie osób otrzymuje niespodziewanie zaproszenie na odizolowaną od świata Wyspę Żołnierzyków. Na każdego z gości czeka w pokoju tekst starego dziecinnego wierszyka. Niebawem się okaże, że i los czeka ich ten sam, ale kto im go zgotował i czym sobie na to zasłużyli?

Moja recenzja

Dziesięć pozornie zwykłych ludzi, zupełnie ze sobą nie spokrewnionych, dostaje zaproszenie na Wyspę Żołnierzyków. Dziesięć ludzi, z których każda skrywa w sobie mroczną tajemnicę, która nigdy wcześniej nie ujrzała światła dziennego. Ludzie ci nie mają pojęcia, że osoba, która ściągnęła ich na wyspę, miała w tym konkretny, ukryty cel. I tu zaczyna się cała, fascynująca historia.

Agatha jak zwykle pokazała wszystko, co potrafi. Użyła całego swojego kunsztu pisarskiego, aby nas oczarować. Podziwiam jej talent do tego, że momentami tak subtelnie potrafi wybrnąć z wielu sytuacji, nie budząc przy tym niczyich podejrzeń. Kryminał napisany naprawdę lekkim stylem, kawał dobrej roboty. Wciąga już od pierwszych stron. Postacie są fascynujące, każda z nich ma inny charakter, każda skrywa mroczny sekret, którego nie chce wyjawić. Każda z nich jest podejrzana, choć tak naprawdę do końca nie wiadomo, kto jest winny. Podejrzenia są od samego początku, lecz nie ma stu procentowej pewności, kto jest zabójcą. Dopiero sama autorka rozświetla nam całą sprawę. Właśnie najcudowniejsze jest to, że ta książka jest tak niesamowicie nieprzewidywalna... dla niektórych. Bo w zasadzie wierszyk o Dziesięciu Żołnierzykach tak właściwie wiele wyjaśnia.

Uważam tę książkę za kawał zgrabnej lektury, choć nie zachwyciła mnie ona tak bardzo, jak wcześniejsza książka Christie, Morderstwo w Orient Expressie, którą czytałam. Owszem, jest zaskakująca, ale owy wierszyk, o którym wcześniej wspomniałam, dosyć wiele wyjaśnia. Tak w "Morderstwie..." nic nie było do końca jasne i wiadome. Dużym plusem dla tej książki jest to, że naprawdę nie sposób odgadnąć, kto jest zabójcą, kto dopuścił się tych czynów. Ah, no i kolejny plus za wyobraźnię i niemal zbrodnię doskonałą.

Dla fanów kryminałów jest to pozycja obowiązkowa, która skutecznie umila czas. Niezbyt gruba, ale zawiera świetne wnętrze, które bardzo wciąga. No i taka moja mała dygresja na koniec, odnośnie tej książki... Kłamstwo ma naprawdę krótkie nogi. Żadna zbrodnia nie przejdzie bez winy. Ostatecznie ktoś poniesie karę. Polecam.

Brzoskwinka

No cóż, dużo słyszałam o tej książce, ale nigdzie jej nie widziałam. Przyznam, że nie czytałam jeszcze żadnej z książek Christie i może ta pójdzie na pierwszy ogień? Opis ciekawy, recenzja fajna, więc może się skuszę ; )

Fiore

Ja czytałam. I tak, całkiem ciekawe, ale mi właśnie mordeca/ morderczyni się ni epodobał/a ;D

evilly

Jak dla mnie zdecydowanie jedna z najlepszych książek Agaty. Zakończenie po prostu wbiło w fotel, intryga na najwyższym poziomie, co tu dużo mówić - jestem bardzo na tak!

Kama

Czytałam i jak dla mnie rewelacja, polecam

Melpomene

Pierwsza książka Christie, po jaką sięgnęłam. Miałam ochotę zapoznać się z jej twórczością i nie żałuję, że wybrałam akurat tę pozycję, bo bardzo mi się spodobała. Czytało się szybko, z zaciekawieniem, aż nie mogłam się oderwać. Nie zgadłam, kto był zabójcą, podejrzewałam po kolei każdego, kto jeszcze nie zginął. A najbardziej żal mi było Wery, polubiłam ją i wątpię, czy zasłużyła na taką karę. Jej zbrodnia była duża, ale zrozumiałam tę dziewczynę i było mi jej bardzo żal.