Graham Masterton

Lenalee

Graham Masterton urodził się w Edynburgu 16 stycznia 1946 roku. Jego dziadkiem był Thomas Thorne Baker, znakomity naukowiec, który wynalazł DayGlo i jako pierwszy przekazał zdjęcia przez radioodbiornik. Po ukończeniu szkoły Whitgift w Croydon pracował jako dziennikarz w „Crawley Observer”. W wieku 24 lat został mianowany na współpracownika „Penthouse” i „Penthouse Forum”. Początkowo pisał poradniki seksuologiczne, jednym z których była „Magia seksu”. Zadebiutował jako autor horrorów w 1976 roku książką o tytule „Manitou”, na podstawie której po dwóch latach nakręcono film o tym samym tytule. Od tej pory Graham wydał ponad 40 horrorów i otrzymał nagrody za:

* „Kostnica” („Charnel House”), za którą otrzymał nagrodę Special Edgar przez Mystery Writers of America
* „Zwierciadło piekieł” („Mirror”) nagrodzone Srebrnym Medalem przez West Cost Review of Books,
* „Wizerunek zła” („Family portrait”), będące aktualizacją opowieści Oscara Wilde’a „The picture of Dorian Gra”, za którą zdobył nagrodę Prix Julia Verlanger jako jedyny pisarz niefrancuski.

Poza wymienionymi wyżej nagrodami, Graham Masterton był jeszcze wielokrotnie nagradzany za swoje opowiadania i powieści. Łącznie Graham Masterton napisał ponad sto nowel, a poza nimi pisze również thrillery, powieści historyczne, horrory, nowele o klęskach żywiołowych, nowele dla dzieci, opowiadania, jak również sagi historyczne. Jego trzy opowiadania zostały sfilmowane dla Tony’ego Scotta, twórcy telewizyjnego serialu „The Hunger”. Graham Masterton jest autorem ponad 100 książek, które zostały przetłumaczone na 18 języków. W 1999 roku powstała biografia Mastertona zatytułowana „Manitou Man”. Masterton jest stałym współpracownikiem „Cosmopolitan”, „Men’s Health”, „Nowa Fantastyka”, „Woman” i „Woman’s Own”. Wraz z żoną i trzema synami mieszka w gotyckiej wiktoriańskiej rezydencji w domku nad rzeką Lee w Cork (Irlandia) w Irlandii.

Oto wszystkie jego książki:
1. Aniołowie chaosu
2. Bazyliszek
3. Bezsenni
4. Błyskawica
5. Bonnie Winter
6. Ciało i krew
7. Ciemnia
8. Czarny anioł
9. Czerwona maska
10. Czternaście obliczy strachu
11. Demon zimna
12. Demony Normandii
13. Diabelski kandydat
14. Dom szkieletów
15. Drapieżcy
16. Duch zagłady
17. Dwa tygodnie strachu
18. Dziecko ciemności
19. Dziedzictwo
20. Dżinn
21. Festiwal strachu
22. Głód
23. Kły i pazury
24. Kostnica
25. Koszmar
26. Krew Manitou
27. Manitou
28. Nocna plaga
29. Plaga
30. Piekielne wizje
31. Podpalacze ludzi
32. Rook
33. Rytuał
34. Sfinks
35. Strach
36. Strażnicy piekła
37. Studnie piekieł
38. Syrena
39. Szatańskie włosy
40. Śmiertelne sny
41. Świat Mastertona
42. Tengu
43. Trans śmierci
44. Uciec przed koszmarem (Strach ma wiele twarzy)
45. Walhalla
46. Wendigo
47. Wizerunek zła
48. Wojownicy nocy
49. Wyklęty
50. Zaklęci
51. Zemsta Manitou
52. Zjawa
53. Zła przepowiednia
54. Zwierciadło piekieł

* * *
Z Mastertonem spotkałam się po raz pierwszy podczas czytania Ciemni jego autorstwa. Książka ta naprawdę mi się spodobała i doprowadziła nawet do małego dreszczyku i oglądania się dookoła, czy ktoś czasem za mną nie stoi (uwierzcie, często mam takie paranoje). Czytałam naprawdę wiele jego książek, chociażby śmiertelne sny, Bazyliszek, Sfinks, Krew Manitou, Manitou, Strach ma wiele twarzy, Podpalacze ludzi i inne. Wiadomo, miał te lepsze i gorsze książki, ale jak dla mnie ja naprawdę ciekawych pisarzem, choć do mistrzów bym go nie zaliczyła.

Floss

Chciałam sięgnąć po Masterton'a, jednak odradzano mi przez różne obrzydliwości występujące w książce, czyli np. rozkład ciał itp., a ja chcę po prostu napięcie jak u King'a.
którą polecacie na początek?

Lenalee

Cóż, co do obrzydliwości to zdecydowanie się zgadzam. Są w jego książkach naprawdę nieprzyjemne sceny, więc jeżeli ktoś za takimi nie przepada, niech od twórczości Mastertona trzyma się z daleka. Wiesz, z tych książek, które ja czytałam, tylko Bazyliszek jest książką, w której występowało najmniej takich... obrzydliwych scen. O ile dobrze pamiętam, to w Ciemni również było ich mało. Więc spróbuj którąś z tych dwóch.

Floss

Dobrze, jutro wybieram się do biblioteki, więc postaram się znaleźć.
Sama nie wiem czy tych scen nie lubię, po prostu nigdy o nich nie czytałam, więc spróbuję. ;)

zaczytana_w_chmurach

Wzięłam się za Sfinksa, ale nie dotrwałam nawet do połowy. Temu panu dziękujemy.

Pytalska

Sądzę, że Masterton ma dobre pomysły, jednak nie zawsze dość weny, by dobrze ów pomysł udekorować słowami. Za najlepszy przykład na potwierdzenie moich słów przytoczę "Szatańskie włosy".

jesienna.szarlotka

Czytałam jego jedną książkę i bardzo mi się podobała. Chciałabym sięgnąć po inne tego autora w przyszłości.

śliwkowapanna · Gość

mam jedną z jego książek, ale jakoś się nie zebrałam do niej...tata czytał ich wiele, lubi go.

Brzoskwinka

Ja nie czytałam książek tego pana. No, może tylko "Bazyliszka", ale tego nie jestem pewna. Z tego co tu piszecie, nie wiem, czy kiedyś sięgnę po jego książki, choć może...

aleey

Ostatnio bardzo chciałam wziąć się za książki tego pana, ale jakoś nie bardzo mam czas. Jak tylko skończę to, co akurat mam wypożyczone i kupione, to może przeczytam któryś z jego utworów.

Jasminne

Czytałam tylko "Wyklęty". To było trochę lat temu i trudno mi powiedzieć, czy teraz by mi się podobała, ale wtedy mnie przestraszyła, jednak fantastyczny koniec zawalił wszystko.

Owca · Gość

Tak, końcówki są słabym punktem Mastertona ;)
Tego pana czytałam akurat dość sporo, Kostnicę nawet recenzowałam. No i co mogę powiedzieć? Pomysły facet ma fajne, ale jakoś za każdym razem udaje mu się je czymś rozmaślić ;] A co do klimatu i napięcia - tutaj go niezbyt dużo :wink:

deanchester

Od dłuższego czasu chcę przeczytac Kostnicę.

evilly

Ulubiony pisarz mojego przyjaciela, przeczytał prawie wszystkie jego książki... Jeśli o mnie chodzi, sięgnęłam tylko po Podpalaczy ludzi, Wizerunek zła i Okruchy strachu. Jakoś nie przemawia do mnie jego twórczość, poza tym, że jest w niej dużo obrzydliwości, nie widzę w niej absolutnie nic interesującego. Kingowi może buty czyścić ;>

Floss

No i wreszcie coś przeczytałam, a to moje mało zachęcające zdanie. ; p
Do Grahama Mastertona zachęciły mnie same pozytywne opinie. Nie chciałam zawracać sobie głowy niepochlebnymi. Moim debiutem z tym autorem był Szary diabeł, który wydawał się bardzo interesujący. Nie powiem, że temat wierzeń pochodzących z Czarnego Lądu mnie nie zachwycił. Tylko ten wątek trzymał mnie, żebym przy książce nie zasnęła.
Książka ani razu mnie nie wystraszył, a wręcz śmieszyła próbom wywołania grozy przez opisanie ludzkich wnętrzności. Nie obrzydzały mnie, a wręcz zanudzały jakbym czytała podręcznik od biologii. Może to robić wrażenie na osobie, która boi się widoku krwi, do tych osób nie należę, a więc zawiodłam się.
Co do scen erotycznych. Faktycznie czułam się jakbym czytała opowiadanie erotyczne. Nie odpowiadało mi to, aczkolwiek nie przeszkadzało na tyle, żeby do książki miało mnie to zniechęcić.
Muszę Mu jednak oddać pomysł na fabułę. Całkiem interesujący, ale z wykonaniem było tragicznie.
Jeżeli ktoś przy mnie porówna Mastertona do Kinga to ostrzegam, rzucę się na niego z pazurami. :P
Cieszę się, że znam już twórczość Grahama Mastertona, ale po Jego kolejne powieści sięgać nie zamierzam. :)